مثلِ دولت دهم در نقد مسائل و موضوعاتي كه به آن مربوط و مرتبط است و آدم در رسانه ها مي بيند و در اينجا و آنجا مي شنود درست مثل يك آبكش مي ماند كه آن را به تمامي داخل آب كنند و بخواهند با آن آب بردارند!

در اين يادداشت به سه نكته مرتبط با دولت دهم كه در دو هفته اخير در رسانه ها آمده مي پردازم:

1- اين متفاوت گويي هاي رييس دولت ـ كه نمونه هايي از آن را دكتر محسن رضايي در مناظره بسيار موفق و ديدني اش با ايشان از جمله درباره نرخ تورم و عدم يكساني آن با تورم نقطه اي و... به وي تذكر داد و گفت كه اين عددي را كه شما در اينجا بعنوان نرخ تورم اعلام مي كنيد واقعيت ندارد و اين نرخ تورم واقعي نيست ـ ظاهرا تمامي ندارد تا جايي كه نمونه آخر آن سر و صداي آقاي شريعتمداري يار غار ايشان را در آورده است.

شريعتمداري در يادداشت خود در كيهان، محترمانه پاسخ احمدي نژاد درباره سوالي كه خبرنگاري از ايشان پس از جلسه دولت درباره مذاكرات ژنو پرسيده را به نقد كشيده و از اساس اين پاسخ را نادرست دانسته و نوشته است:

« روز چهارشنبه 51 مهرماه جاری و بعد از جلسه هیئت دولت، رئیس جمهور محترم در پاسخ به خبرنگاری كه از ایشان درباره ملاقات دكتر جلیلی و برنز در حاشیه اجلاس ژنو سؤال كرده بود، گفت: «نماینده آمریكا خواسته كه مذاكره ای بشود. آقای جلیلی هم استقبال كرد و اتفاقاً مذاكراتشان هم مذاكرات خوبی بوده است»! این در حالی است كه دكتر جلیلی ـ مطابق خبر پیش گفته ـ به درخواست با واسطه و سپس بی واسطه ویلیام برنز برای گفت وگو ـ به مفهوم رایج و نه به عنوان مذاكره با تعریف سیاسی آن ـ پاسخ منفی داده و نهایتاً دیدار و گفت وگوی مورد اشاره با صحنه سازی و طرح قبلی به ایشان تحمیل شده بود، بنابراین نه استقبالی در میان بوده و نه مذاكره ای كه نتیجه آن نیز «خوب»! ارزیابی شود.

مضافاً آن كه رئیس جمهور محترم و محبوب می دانند مذاكره با آمریكا، از جمله سیاست های كلان نظام است و مطابق بند یك از اصل 011 قانون اساسی، تصمیم درباره آن برعهده رهبر معظم انقلاب است از این روی تردیدی نیست كه اظهارنظر آقای دكتر احمدی نژاد، نوعی «سهواللسان» بوده است، اگرچه بعید نیست، این سهواللسان مورد سوءاستفاده دشمنان نیز قرار گیرد كه دقت نظر بیشتر رئیس جمهور محترم می تواند مانع از آن باشد.»

من از درون دل آقاي احمدي نژاد خبر ندارم و متاسفانه قدرت ذهن خواني هم ندارم ولي از ايشان مي پرسم نكند خداي ناكرده داراي ذهنيتي چنان سطحي است كه گمان مي كند درباره هر مسئله و هر موضوعي که با نگاه خاص خود صحبت مي كند همه بايد همان را بپذيرند و مي پذيرند؟ و يا اعتقاد دارد واقعيت همان است كه او مي گويد و ديگران هم حتي دوستانش بدون كم و كاست و دربست آن را بايد بپذيرند و يا خواهند پذيرفت، هر چند حقيقت به گونه اي ديگر باشد؟ يا اينكه نه، مساله چيز ديگري است.

خوب است ايشان قبل از پاسخ به سوالات كمي بيانديشند و تبعات اينگونه پاسخهاي غير واقعي را در ذهن خود سبك و سنگين كنند و بيش از اين زبان و قلم دوستان و منتقدين ناصح را مصروف خطاهاي خود ننمايند و اجازه دهند آنها به مسائل ديگري كه طرح آنها را براي كشور و دولت مفيد و به مصلحت مي دانند بپردازند.

2-مطلب مهمتر اتفاق تلخي بود كه در دو هفته قبل در ديدار احمدي نژاد در ملاقات با دوستان هم دانشگاهي اش در دانشگاه علم و صنعت اتفاق افتاد كه از قضا بياناتشان از تلويزيون هم پخش شد.

جناب ايشان در حالي كه سعي مي كرد بيانات خود را با خنده اي، مليح تر و دلنشين تر كند خطاب به آنان گفت: ما ز ياران چشم ياري داشتيم. ما فكر مي كرديم دوستان آمده اند كمكي به ما بكنند ولي ما را 300 ميليارد تومان پياده كردند كه البته طوري نيست و ما مي دهيم.

اگر چه چنين بنظر مي رسد كه اين بيانات نيازي به شرح و توضيح نداشته باشد اما نمي توان و نبايد از كنار آن به سادگي گذشت.

300 ميليارد قابل يا ناقابلي كه ايشان در اين ملاقات يكي دو ساعته به دانشگاه خودش علم و صنعت داد برابر با بودجه شش ساله سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي است كه در پنج قاره جهان با بيش از شصت نمايندگي فرهنگي به فعاليتهاي فرهنگي و بين المللي مي پردازد و در تنگناهاي بسيار مالي دست و پا زده و مي زند و با آن همه تاكيد و توصيه رهبري بر اهميت كار آن با سيلي صورت خود را سرخ نگاه مي دارد و دم برنمي آورد.

ـ اين چه روش مديريتي است كه رييس دولت حاضر به ترك آن نيست؟

ـ كجاي اين رويه ها و روشها طبق برنامه و مطابق برنامه هايي است كه كارشناسان امر و نمايندگان مجلس با صرف هزاران ساعت آن را تدوين و تصويب نموده اند؟

ـ مگر دانشگاه علم و صنعت برنامه سال 88 خود را واقعي نديده است كه با رديف كردن چنين ملاقاتهايي به دنبال جذب و جلب اين بودجه هاي مازاد است؟

ـ آيا اگر دانشگاهي مانند اهواز يا سيستان و بلوچستان و كرمان و اصفهان و يا ... هم چنين ملاقاتي با رييس دولت داشته باشند صرف نظر از اينكه به آنها وقت داده مي شود يا نمي شود آيا مشمول همين مهرورزي ها خواهند شد و اگر بر فرض هم بشوند كار صحيحي انجام شده و اشتباهي بر اشتباهات ديگر ايشان اضافه نشده است؟

ـ آيا پس از گذشت سي سال از عمر اين انقلاب مبارك اين روش مديريت هزينه كردن بودجه صحيح است؟

ـ درست است كه مجلس پس از آن ارفاقي كه با نظر رهبري به احمدي نژاد در راي دادن به كساني كه مايل به وزارتشان نبود كرد، سرش فعلا به كار خودش گرم است، چرا در رابطه با اين گونه حاتم بخشي هاي ايشان كه متاسفانه انتها هم ندارد حداقل از جناح بيهوش اقليت مجلس! صدايي به اعتراض در نمي آيد؟

راستي چرا رييس دولت كه همه جا در داخل و خارج خود را يك معلم دانشگاه مي داند و بايد نه تنها خود بلكه حتي ديگران را موظف به انجام برنامه هايي كه به تصويب مجلس مي رسد بنمايد و اين همه بر ادامه روشهاي خود اصرار دارد؟

كسي منكر اين نيست كه رييس دولت در مواقع بسيار ضروري كه تشخيص مي دهد به صورت خارج از برنامه بايد گره گشايي كند نبايد اختيار عملي داشته باشد، بلكه سخن بر سر اين است كه گاه اين استثنائات توسط ايشان آنقدر زياد شده كه جا را بر قاعده ها تنگ نموده است.

آقاي احمدي نژاد بايد بداند آبروي دولت اسلامي نزد او به امانت است و وي مجاز نيست به هر شكل ممكن مانند بودجه آن را طبق سليقه خود و در هر كجا كه تشخيص دهد هزينه نمايد.

3- مساله ديگر بيانات اخير آقای جوانفكر مشاور مطبوعاتي آقاي احمدي نژاد در مصاحبه با ايلناست.

از دست و پا زدن مشاور مطبوعاتي آقاي احمدي نژاد در اين مصاحبه در توجيه معمولي بودن مساله و شخصي بودن موضوع پناهنده شدن دختر آقاي كلهر مشاور ديگر احمدي نژاد كه بگذريم ـ كه من با اين بخش از سخنان او به شدت موافقم و معتقدم كه هر دو جناح نبايد بر اساس آموزه هاي اسلامي در اين عرصه بداخلاقي ظاهر شوند و اين نهايت بداخلاقي است كه ما پاي مسائل شخصي و خانوادگي رقيب را به وسط و رسانه ها بكشانيم و با هدف ضربه به رقيب با آبروي اشخاصي كه در اردوگاه مقابل هستند بازي كنيم، نظير اتفاق بسيار زشتي كه در مورد ازدواج دوم وزير فرهنگ دولت خاتمي افتاد و او را فعلا و احتمالا براي هميشه از كشور خارج نمود ـ بيانات مشعشع اين صاحب فكر جوان!! درباره ادامه روند توقيف مطبوعات شنيدني است.

از آنجا كه افاضات اين دولتمرد را نيازي به شرح نيست متن بيانات را مي آورم و پس از طرح چند سوال وارد مطلب اصلي اين نوشته مي شوم... جوانفكر در مصاحبه اخير خود با ايلنا درباره توقيف مطبوعات گفته است:

« توقف انتشار چند روزنامه كم شمارگان كه در مواقعي از زمان خودشان دست از انتشار كشيده بودند و بسياري از مردم حتي اسم آنها را نشنيده بودند مترادف با تحديد فضای رسانه اي كشور نيست..»

آن پرسشها اين است:

ـ اگر آنگونه كه سخن گفته ايد دولت روزنامه هاي در حال تعطيل را توقيف كرده است! آيا بهتر نبود دولت اجازه مي داد خودشان به تعطيلي تن در بدهند و ننگ توقيف اين نشريات را در كارنامه خود نمي پذيرفت؟

ـ كار به كجا رسيده كه دولت دهم؛ مخالفت و نقادي و.. چنين روزنامه هاي غير فعال و در حال نيمه تعطيل را بر نمي تابد و با توقيف آنها عملا نشان مي دهد آنقدر از ادامه فعاليتشان هراس داشته و دارد كه حكم به تعطيلي شان مي دهد؟

آيا بهتر از اين مي شود مشاور رييس يك دولت به ضعف پذيرش نقد و حتي مخالفت و تحمل ناپذيري دولتي كه در آن خدمت مي كند اعتراف و اقرار بكند؟

ـ اگر مردم به اين روزنامه ها آنقدر بي توجهند كه حتي نامي از آنها را هم نشنيده اند اولياي دولت نهم نگران تاثير مطالب آنها بر كدام مردم اند؟!

ـ آيا بقيه روزنامه هاي توقيف شده در دولت نهم و دهم مشمول اين سخن اند؟ يعني نه از شمارگان بالايي برخوردار بودند و نه مردم آنها را مي شناخه اند؟!

ـ اگر محدودكردن فضاي رسانه ها فقط شامل حال مطبوعات كم تيراژ است فيلتر كردن رسانه هاي مجازي منتقد و غير منتقد! مانند ... توسط دولت هاي نهم و دهم در چه راستايي است؟ لابد و احتمالا از سر دلسوزي براي مردم است تا وقت خود را به هدر ندهند و مقالات و نقدهاي پرت و پلاي اين سايتها را نخوانند!!

ـ اين چه روشي است كه دولت را بعنوان نماد نظام به جنگ سايتهاي پر مخاطب و پرطرفدار از يكسو و چند روزنامه در حال تعطيل از سوي ديگر بكشانيم و آبروي دولت را به تاراج و حراج دهيم؟